ωρεσίτροφος

-ον, Α

(ποιητ. τ.) ὠρείτροφος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτγν. ποιητ. τ. αντί ὀρεσίτροφος < ὀρεσι- (βλ. λ. όρος [II]) + -τροφος*].